Miguel Lamperti’s reis: veerkracht, herstel en het leven buiten de baan
Het kanaal Mejora Tu Padel gaat in gesprek met Miguel Lamperti voor een openhartig gesprek dat veel verder gaat dan zijn prestaties op de padelbaan. Lamperti vertelt over het levensveranderende auto-ongeluk dat hij in Brazilië meemaakte, de persoonlijke uitdagingen die hij heeft overwonnen en de waarden die zijn carrière hebben gevormd. Zijn verhaal is er een van veerkracht, humor en een diepe liefde voor zowel de sport als de mensen om hem heen.
Overleven van een verwoestend ongeluk en de blijvende impact
Een van de meest opvallende momenten in het interview is Lamperti’s herinnering aan een ernstig auto-ongeluk dat bijna twintig jaar geleden in Brazilië plaatsvond. Hij beschrijft hoe hij, nadat hij zijn eerste grote verdiensten met padel had gespaard, een auto kocht die slechts enkele dagen later bij het ongeluk werd vernietigd. Lamperti vertelt dat hij zich niets van het ongeluk zelf herinnert, alleen dat hij anderhalve dag later wakker werd, zwaar verbonden en met meerdere verwondingen.
Hij liep zes gebroken ribben op en verloor aanzienlijk aan longcapaciteit. Ondanks de ernst van de situatie werd Lamperti’s herstel gekenmerkt door vastberadenheid en een vleugje humor, zoals wanneer hij zich herinnert dat teamgenoten grapten over zijn moeite met ademhalen. Met de tijd kreeg hij zijn kracht langzaam terug, al draagt hij nog steeds een fysieke herinnering—een rib die nooit volledig is genezen.
Mentale gezondheid omarmen en het belang van steun
Lamperti vertelt over een cruciaal moment in zijn carrière toen hij, na een bijzonder zwaar seizoen met een jonge partner, besloot hulp te zoeken bij een psycholoog. Die ervaring, zegt hij, was levensveranderend. Hij benadrukt dat naar een psycholoog gaan niet alleen voor crisismomenten is, maar een waardevol hulpmiddel kan zijn voor iedereen die een extern perspectief en echte steun zoekt. Lamperti moedigt anderen in de sport aan om mentale gezondheid te zien als een essentieel onderdeel van persoonlijke en professionele groei.
De groten definiëren: inzichten over top padelspelers en coaches
De interviewer vraagt Lamperti om enkele van de belangrijkste figuren in de sport te beschrijven. Zijn antwoorden zijn zowel inzichtelijk als persoonlijk:
- Arturo Coello: Een machine, extreem gefocust op zijn doelen en gedreven door een ongelooflijke honger naar succes.
- Juan Lebrón: Uniek, anders en onvoorspelbaar—Lamperti noemt hem een “prachtige gek” wiens energie en ritmewisselingen hem bijzonder maken.
- Juan Martín Díaz: Lamperti’s idool, een genie die het spel heeft veranderd en een nieuwe standaard heeft gezet in de padelgeschiedenis.
- Fernando Belasteguín: De perfectie van hoe je padel moet spelen, die alles leert wat je goed moet doen op de baan.
- Agustín Tapia: Een speler met ongeëvenaard talent, die dingen doet die niemand anders kan en een nieuwe dimensie aan het spel toevoegt.
Als het om coaching gaat, verdeelt Lamperti de rol in twee belangrijke gebieden: trainen doordeweeks en het managen van wedstrijden vanaf de bank. Hij noemt Gustavo Prato de beste coach doordeweeks die hij heeft gehad, en Carlitos Pozzoni als onovertroffen aan de kant. Lamperti ziet ook veel potentie in recent gestopte spelers die coach willen worden, mits ze mentaal de overstap van speler naar mentor kunnen maken.
Persoonlijke rituelen, tatoeages en de betekenis van het lot
Buiten de baan onthult Lamperti de persoonlijke symbolen die hem met beide benen op de grond houden. Hij vertelt over zijn tatoeages, waarvan veel een eerbetoon zijn aan zijn familie, waaronder een voor zijn moeder die hij liet zetten na haar overlijden. Ook draagt hij een ketting met een hanger van grote sentimentele waarde, gekregen van zijn zus en zijn ex-vrouw, beiden verbonden met de herinnering aan zijn moeder.
Lamperti gelooft sterk in het lot en verwijst naar een favoriete film en een Arabisch woord dat hij heeft getatoeëerd, wat betekent “het lot is al geschreven”. Voor hem gebeuren gebeurtenissen in het leven—zowel goed als slecht—om een reden.
Gedenkwaardige wedstrijden en hoogtepunten uit de carrière
Terugkijkend op zijn carrière noemt Lamperti verschillende wedstrijden die voor hem bijzonder betekenisvol zijn. Het winnen van het Wereldkampioenschap met het Argentijnse nationale team springt eruit als een unieke eer, vooral omdat hij eerdere kansen moest missen door blessures of sterke concurrentie. Ook herinnert hij zich zijn eerste overwinning op de Padel Pro Tour in Mar del Plata in 2009, een overwinning die extra speciaal was door de aanwezigheid van zijn familie.
Lamperti schuwt het niet om over nederlagen te praten, waaronder een memorabele reeks in 2016 waarin hij Juan Lebrón meerdere keren versloeg, waarna Lebrón later revanche nam. Hij bewondert Lebrón’s tomeloze inzet en bescheidenheid, en merkt op dat Lebrón zelfs na overwinningen de volgende dag alweer traint, altijd hongerig naar meer.
Het leven buiten de baan: poker, kookblunders en vrijdagrituelen
Buiten padel geniet Lamperti van poker, aangetrokken door zijn liefde voor cijfers en de rust die het spel biedt. Hij heeft het spel ooit serieus bestudeerd, maar vond het minder leuk toen hij er goed in werd en geeft de voorkeur aan de uitdaging van nieuwe varianten leren.
In de keuken geeft Lamperti toe dat hij totaal geen talent heeft, vertrouwt hij op familie en vrienden voor maaltijden en vertelt hij grappige verhalen over zijn eerste jaren in Spanje. Hij grapt dat hij de ideale huurder is—nooit in de keuken en nooit problemen.
Zijn beroemde “Viernes de Lamperti” (Lamperti-vrijdagen) zijn eenvoudig: na de training een douche, een bezoek aan het casino, dineren met vrienden en vooral het gezelschap van dierbaren. Voor Lamperti staat padel centraal in zijn leven—hij schat dat het 90% van zijn wereld uitmaakt—maar familie, vrienden en genieten zijn minstens zo belangrijk.
Erfenis, spijt en advies voor de volgende generatie
Terugkijkend zegt Lamperti dat hij zijn carrière op dezelfde manier zou leven, ondanks suggesties dat hij met meer discipline nummer één had kunnen worden. Hij geeft toe dat hij van het leven houdt en van de reis geniet, nooit zijn waarden opoffert of toegeeft aan ongezonde gewoontes. Hij is trots dat hij 15 jaar tot de wereldtop 10 behoorde en ziet elke nederlaag als een les van iemand die die dag beter was.
Voor Lamperti is de grootste beloning niet de titels, maar de genegenheid en herinneringen die hij deelt met fans en medespelers. Zijn verhaal is een bewijs van passie, veerkracht en het plezier van volop leven—op en buiten de padelbaan.
