Jak czołowy zawodnik organizuje pracę indywidualną i zespołową
Kanał rozmawia z Alexem Ruizem, aby pokazać, co odróżnia rutynę profesjonalisty od amatora. Pierwszym filarem jest indywidualizacja. Zawodowcy często trenują osobno, by bez kompromisów pracować nad swoimi słabościami. W przypadku Alexa oznacza to doskonalenie obrony, częstsze podejmowanie przemyślanego ryzyka i unikanie komfortu zwykłego „niepopełniania błędów”.
Dopiero po tym ukierunkowanym bloku spotykają się w parze, by ustalić schematy gry i strategię meczową. Cel jest prosty: wejść w momenty presji z wypracowanymi schematami, ustalonymi sygnałami i jasnymi rolami. Nie wszystko jest publiczne — zespoły trzymają pewne taktyki w tajemnicy — ale nacisk kładzie się na synchronizację, gdy mecz nabiera tempa.
Jak wygląda typowy poranek treningowy
Według twórcy standardowy poranek zaczyna się w klubie od progresywnej rozgrzewki: spokojnej, kontrolowanej i przechodzącej od niskiej do wysokiej intensywności. Po aktywacji przechodzą do ćwiczeń taktycznych, gdzie testują zaplanowane schematy gry na żywo z piłkami. W zależności od dnia blok może być z trzema lub czterema zawodnikami, by przećwiczyć różne fazy gry i ustawienia.
Sesja kończy się swobodniejszym setem, by mózg mógł się zrelaksować po intensywnej pracy taktycznej. To nie jest przypadkowe: set służy do wdrożenia koncepcji z danego dnia w luźniejszych warunkach, ale bez przeciążenia ciągłymi instrukcjami.
- Blok 1: Progresywna rozgrzewka i aktywacja
- Blok 2: Taktyczne „schematy gry” z piłkami na żywo (3–4 zawodników)
- Blok 3: Swobodny set na utrwalenie i rozluźnienie
Tygodniowa objętość i sezonowe zmiany godzin treningowych
Kanał podkreśla wyraźny wzrost objętości w porównaniu z dekadą temu. Profesjonalizacja padla sprawiła, że codzienne obciążenia zbliżyły się do tych znanych z innych sportów wyczynowych. Alex opisuje rozkład w ciągu roku, z malejącą objętością w miarę zbliżania się do zawodów.
- Całkowity czas dzienny w okresie przygotowawczym: około 7 godzin dziennie
- Całkowity czas dzienny w sezonie: około 5 godzin dziennie (często dwa bloki)
- Redukcja przed turniejem: około 4 godzin dziennie przy mniejszej intensywności
Kontekst ma znaczenie. Tydzień przed zawodami jest lżejszy i bardziej ukierunkowany; w okresie przygotowawczym obciążenia rosną, by budować wydolność i odporność. We wszystkich fazach równowaga między pracą na korcie i poza nim jest teraz świadoma, a nie przypadkowa.
Obciążenie fizyczne i dlaczego dziś dorównuje padlowi
Kiedyś większość uwagi skupiano na korcie, dziś zawodowcy dzielą dzień między padel a przygotowanie fizyczne. Alex podkreśla, jak bardzo sport upodobnił się do innych dyscyplin wyczynowych: mobilność, siła, moc i praca nad wydolnością są niezbędne.
- Objętość treningu fizycznego: zazwyczaj 3–4 godziny dziennie dla zawodowców
- Wskaźnik Alexa Ruiza: około 3 godzin pracy fizycznej dziennie
- Struktura: częste dwa bloki (padel + fizyczny)
Ta zmiana nie jest powierzchowna. Chodzi o bezpieczne doprowadzenie ciała „do granic możliwości”, budowanie powtarzalności potrzebnej do gry pod presją turniejową i ochronę stawów oraz tkanek miękkich przed przewlekłym przeciążeniem.
Zapobieganie kontuzjom jako fundament rozwoju
Na pytanie, co najbardziej przyspiesza przejście z poziomu amatora na zawodowca, Alex odpowiada jednoznacznie: zapobieganie kontuzjom. Bez zdrowia nie ma jakości treningu ani rytmu meczowego. Profilaktyka to zarówno kwestia fizyczna, jak i techniczna — czystsza technika zmniejsza obciążenia, a silniejsze tkanki lepiej je znoszą.
Poleca współpracę z wykwalifikowanymi specjalistami, którzy ocenią ryzyko, opracują strategie korekcyjne i będą monitorować postępy. Lepiej zainwestować wcześniej w stabilność, mobilność i technikę niż stracić miesiące przez kontuzje, którym można zapobiec.
Wykorzystywanie meczów treningowych do symulacji turniejów i testowania pomysłów
Mecze treningowe mają wiele celów. Zawodnicy próbują odtworzyć napięcie turniejowe, nawet jeśli stawka nie jest taka sama. W tym kontekście para wprowadza nowe pomysły taktyczne, sprawdza, czy działają pod presją i decyduje, które schematy zachować w tajemnicy, by rywale nie mieli przewagi.
Jest też aspekt diagnostyczny. Gra przeciwko silnym przeciwnikom pozwala zespołowi obserwować, jak grają inni — tempo, schematy, preferowane wejścia — i odpowiednio dostosować własne plany.
Najważniejsze wnioski dla amatorów dążących do poziomu zawodowego
- Najpierw skup się na pracy nad własnymi słabościami, zanim przejdziesz do taktyki w parze.
- Buduj sesje w układzie rozgrzewka → taktyka → swobodny set.
- Dopasuj fazę: 7 godzin w przygotowaniach, 5 godzin w sezonie, 4 godziny przed turniejem.
- Traktuj siłownię na równi z kortem: celuj w 3–4 godziny treningu fizycznego, dostosowanego do swoich potrzeb.
- Uczyń profilaktykę kontuzji priorytetem; współpracuj z profesjonalistami przy diagnostyce i planowaniu.
- Wykorzystuj mecze treningowe do symulowania presji turniejowej i testowania, a nie pokazywania, najlepszych pomysłów.
Rozmowa twórcy z Alexem Ruizem pokazuje jasno: profesjonalizm to system, nie hasło. Gdy rozwój indywidualny, jasność taktyczna, odporność fizyczna i mądre przygotowanie meczowe idą w parze, dystans między ambicją amatora a wykonaniem na poziomie zawodowym szybko się skraca — i pozostaje taki, gdy to naprawdę ma znaczenie.
